تاریخچه:
چهار تن از نوادگان بزرگوار امام سجاد (ع) در این بقعه آرمیده اند که به تصریح مولف تاریخ قدیم قم در این شهر به دنیا آمده و وفات یافته اند. این چهار بزرگوار عبارتند از: امامزاده حسن، الحسن ابومحمد، ابوطالب محسن و محمد ابوعلی.
درست است که این بنا از نظر ساختار و تزئینات کاملاً شبیه بقاع متبرکه اهل تشیع است اما چنانچه با دقت به هستۀ اصلی بنا بنگریم، مشابهت های فراوانی بین این هسته و چهار طاقی های ساسانی می توانیم بیابی. شاید درون این بنای ساسانی، بعدها این چهار بزرگوار دفن شده باشند. به هرحال بدلیل اضافات و الحاقات بعدی، هسته اصلی تغییرات فراوانی به خود دیده است. به گونه ایی که گرداگرد این بنا رواقی ساخته شده که برای مسقف کردن آن از چهار جرز بنای اصلی استفاده نموده اند. ضمن آنکه گنبدی رک با دوازده ترک روی بنا را پوشش داده است. این گنبد دو پوسته بوده و با کاشیکاری پوشش یافته است. درون کاشیکاری ترنج هایی دیده می شود که در آنها اسماء متبرکه قید شده است. نکته جالب توجه اینکه گنبد درونی (آهیانه) قبه ای شکل و تماماً سنگی است.
نمای اصلی این بنا درسمت غرب قرار دارد. در این نما دو درب فلزی تعبیع شده که بالای آنها قوس شاخ بزی وجود دارد که پشت بغلی های با کاشیهای بشیوه اسلیمی آراسته شده است. بین دو درب، پنجرۀ بزرگ سه لنگی کار گذارده اند. از سمت غرب با یک راهرو به ضریح می رسیم که سنگی و فلزی است. درست است که نمای اصلی امروزین جبهه غربی بناست اما با توجه به ایوان ستوندارر و حیاطی که درون ان حوضی وجود دارد باید جبهه شرقی بنا را نمای اصلی دانست.
