ميرزا ابوالقاسم بن محمد گيلاني ميرزاي قمي
در سال 1160 ه . ق. در چاپلق اليگودرز ديده به جهان گشود. پدر ميرزا ابوالقاسم، گيلاني بوده و به دنبال استادش به قم رفت و ميرزا ابوالقاسم از آنجايي كه در قم متولد شد، به «ميرزاي قمي» معروف شد. مدتي را در عراق در محضر آيات عظام وحيد بهبهاني و سيد حسن خوانساري گذراند و سپس به ايران بازگشت و مصادف با دوره فتحعليشاه قاجار در قم اقامت گزيد و حوزه علميه را كه بعد از حمله افغانها، رسميت خود را از دست داده بود، دوباره احيا نمود.
مشهورترين و معروف ترين اثر ميرزاي قمي كتاب «قوانين الاصول» است و گاهي ميرزاي قمي را به نام «صاحب قوانين» مي شناسند و در حقيقت، شهرت كتاب همپاي شهرت نويسنده آن شد.
از آثار ديگرش مي توان: جامع الشتات، الحيوة، معين الخواص، القضاء، كتاب غنايم در فقه، مرشد العوام، رساله در اصول، خمسه اعتقاديه و عقايد حقه اسلاميه، رساله در فقه و اصول و كلام، مقاله متشتة و تعاليق متفرقه در ساير مراقب علميه، رساله در قاعده تسامح و ادله سنن و كرامت، رساله في جواز القضاء والتحليف به تقليد للمجتهد، رساله در قضا و شهادات، رساله مبسوط در ابواب قرايض و مواريث، رساله در حرمت عموم ربابالنسبه به ساير عقود و معارضات.
شهرت وي به حدي رسيد كه فتحعليشاه در ركاب او پياده مي رفت و در مسجد جامع قم، در صف مأمومين به او اقتدا مي كرد.
شاگردان وي شيخ اسدالله شوشتري، محقق اعرجي، و حجة الاسلام رشتي مي باشند.
ميرزاي قمي سر انجام در سال 1231 ه . ق. در قم وفات يافت و او را در مقابرالشيوخ دفن كردند.
