لیلی عظیمی درگفتگو با واحد خبرمعاونت صنایع دستی گفت:پیشینه آراستگی و آذین بخشی، در هنر کتاب‌آرایی ایران به دوره ساسانیان می‌رسد. تزئین یکی از خصوصیات هنر ساسانی بود و تأثیر به سزایی بر هنر نوپای اسلامی داشت، ولی در این میان هنر اسلامی با گرایش بیشتری که به انتزاع و تزئین داشت به بیان تازه‌ای دست یافت. بسیاری از آثار هنری صدر اسلام توسط هنرمندان ایرانی تزیین شده که ضمن پذیرش اسلام، همچنان به میراث گذشته خویش پایبند بودند و تلاش می‌کردند تا جنبه‌های سازگار با آیین اسلام را حفظ نمایند. از نسخه‌های ساسانی که مورد نظر هنرمندان مسلمان قرار گرفت تزیینات موجود در کتاب ارژنگ مانی (۳۴۰ قبل از ظهور اسلام) است. برگی از نسخه مانوی مکشوف در معبد خوچو متعلق به قرن هشتم یا نهم میلادی موجود است که آرایه‌های گیاهی برای تزیین در اطراف متن، به کار رفته، که نشان از سنتی کهن پیش از گسترش این نقوش در قرن‌های اولیه اسلامی دارد.
هنر کتاب‌آرایی، در بطن خود اشاره‌هایی به تداوم خلاقیت ملتی دارد که جهان را همواره از زاویه‌ای خاص و مختص به خود نگریسته و سنجیده است. در ایران در واقع سنت کتابت قرآن و نگارش شاهنامه‌های مصور و نفیس، به خصوص از سده‌های میانی به بعد، همواره مورد توجه هنرمندان مذهب، خوشنویس و نقاش بوده است و در این میان با تشکیل کارگاهها و کتابخانه‌ها به دستور امرای وقت، زمینه‌ی رشد و شکوفایی هنر کتاب‌آرایی بیش از پیش فراهم گردیده است. هنر تذهیب و آرایه‌های قرآنی در کنار خوشنویسی، دارای جایگاه ویژه‌ای در میان مسلمانان بوده و بر سایر هنرهای کتاب‌آرایی تاثیر گذاشته است.
منابع: (توسلی، ۱۵:۱۳۹۷)؛( تاکستانی، ۱۳۷۲: ۲۶)
