مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قم گفت: پس از گذر از همه‌گیری ویروس کرونا و وقفه طولانی مدت ایجاد شده در حوزه گردشگری، روند درخواست‌ها برای تاسیس و تمدید مجوزها افزایش یافته و در حال حاضر ۴ درخواست ثبتی متقاضیان بوم‌گردی و روند تکمیل پرونده برای صدور نهایی مجوز در دستور کار است.
به‌گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قم، علیرضا ارجمندی مدیرکل میراث‌فرهنگی قم امروز شنبه 17 تیر 1402 با اعلام این خبر اظهار کرد: بوم‌گردی را سفر مسئولانه افراد به جاذبه‌های طبیعی می‌دانند. در بوم‌گردی افراد علاوه بر لذت بردن و درک طبیعت، به حفظ محیط زیست نیز کمک می‌کنند و به جای آسیب رساندن به کیفیت زندگی مردم منطقه، به پایداری و بهبود آن کمک می‌کنند.
او با بیان اینکه حفظ و نگهداری محیط زیست و افزایش سطح درآمد جامعه محلی اولویت بوم‌گردی است، اظهار کرد: اقامتگاه‌های بوم‌گردی به خانه‌هایی می‌گویند که با بافت سنتی و سبک معماری قدیمی جامعه محلی ساخته شده است؛ مسئول اداره این اقامتگاه‌ها به طور معمول بومیان منطقه هستند و غذاهایی که در اختیار مسافران قرار می‌گیرد، غذاهای محلی همان منطقه است.
ارجمندی ادامه داد: در بوم‌گردی‌ها تزئینات داخلی خانه‌ها کاملاً منطبق با سبک قدیم بوده به همین علت گردشگران با سفر به این مناطق، علاوه بر آشنا شدن با آداب و رسوم و فرهنگ بومی مردم محلی، زندگی در شرایطی که قبلاً اجداد ما در آن می‌زیستند را تجربه کنند.
او با بیان اینکه هدف از بوم‌گردی به‌عنوان سبک جدیدی از سفر با دیگر انواع گردشگری متفاوت است، یادآور شد: دوستی با طبیعت و همسان کردن نیازهای خود مطابق قوانین طبیعت، ارتقای سطح درآمد مردم محلی، آشنایی با جاذبه‌های طبیعی، استفاده از امکانات سازگار با طبیعت و فرهنگ مردم منطقه، مشارکت در توسعه گردشگری منطقه محلی از جمله اهداف بوم‌گردی است.
مدیرکل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان قم افزود: مشارکت فعال و اثرگذار دهیاری‌ها و جوامع محلی و اهتمام بر حفظ بافت روستایی و ایجاد زمینه مناسب و تعامل برای حضور گردشگران به روستاها، تولید محتوا و معرفی جاذبه‌ها توسط بخشداری و یا دهیاری روستاها در فضای مجازی، ترغیب مالکان خانه‌های روستایی برای راه‌اندازی اقامتگاه بوم‌گردی در بهبود وضعیت فعالیت‌های بوم‌گردی استان موثر خواهد بود.
ارجمندی در پایان تاکید کرد: باید این نکته را مدنظر قرار داد که هرگونه فعالیت گردشگری در روستاها باید بر اساس توسعه پایدار، گردشگرپذیر بودن روستاها (دارای جاذبه‌های طبیعی، بومی، تاریخی و فرهنگی)، نوع فرهنگ غالب بر روستا و توجه به کمیت و کیفیت اقامتگاه، توانایی جذب گردشگر توسط گردانندگان اقامتگاه و مدیریت صحیح و درک مزایا و معایب آن باشد؛ به همین علت افزایش بی‌رویه اقامتگاه‌ها، عدم تناسب اقامتگاه‌ها با ماهیت اصلی اینگونه فعالیت‌ها، عدم همراهی و مشارکت جوامع محلی می‌تواند آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را ایجاد کند.
